Operacja ortognatyczna przez niektórych jest postrzegana, jako operacja plastyczna. Zmianie ulega bowiem profil twarzy, a często także podbródek czy policzki. Wszystkie te zmiany są jednak efektem ubocznym operacji, a nie jedynym celem.
Ortognatyka – co to jest?
Ortognatyka, to dziedzina chirurgii obejmująca zabiegi twarzy. Zajmuje się nią chirurgia szczękowo-twarzowa, plastyczna i laryngologia. W Polsce jest to stosunkowo nowa specjalizacja chirurgii szczękowej, jednak bardzo szybko się rozwija. Dzięki ortognatyce można nie tylko poprawić wygląd, lecz również leczyć wady rozwojowe twarzy, przywracając podstawowe funkcje, takie jak żucie, prawidłowa mowa, połykanie czy gryzienie.
Operacja ortognatyczna
Operacja ortognatyczna to zabieg wykonywany przez chirurga szczękowo-twarzowego. W zależności od położenia żuchwy i szczęki, jest jedno lub dwuszczękową operacją. Celem zabiegu jest uzyskanie prawidłowego zgryzu poprzez właściwe ustawienie szczęki i/lub żuchwy względem podstawy czaszki pacjenta. Dawniej szkieletowe wady zgryzu leczono wyłącznie przez tzw. kamuflaż ortodontyczny, czyli z wykorzystaniem aparatu ortodontycznego. Jednak zmieniał on wyłącznie położenie żuchwy, przy nie zmienionej pozycji szczęki, co skutkowało znacznym pogorszeniem profilu twarzy.
Czy operacja ortognatyczna jest bezpieczna?
Tak, jeśli pacjent jest zdrowy i pozytywnie przeszedł szereg badań kwalifikujących do operacji. Operacja dwuszczękowa jest dużym obciążeniem dla organizmu. Dodatkowo warto pamiętać, że jest to zabieg wykonywany przy znieczuleniu ogólnym. Właśnie dlatego kolejnym specjalistą, którego trzeba odwiedzić przed operacją jest anestezjolog. Analizuje przeprowadzone badania i podejmuje decyzję o tym, czy pacjent może bezpiecznie poddać się narkozie. Pamiętaj jednak, że jest to zabieg, po którym mogą wystąpić liczne komplikacje.
Komplikacje
Lista komplikacji jest długa i niestety lekarz nie ma obowiązku poinformowania Cię o wszystkich z nich, a jedynie tych, które uważa za najważniejsze. Oto lista niektórych z nich:
- możliwość uszkodzenia lub obumarcia zębów
- zaburzenia lub dysfunkcje stawów skroniowo-żuchwowych
- powikłania związane ze znieczuleniem ogólnym, np. konieczność przetoczenia krwi
- przejściowy lub stały brak czucia w dolnej i górnej wardze, języku oraz podniebieniu
- możliwość nawrotu wady
- chwilowa bądź stała zmiana głosu
- zaburzenia funkcji mięśni twarzy
- krwawienie pooperacyjne
- porażenie nerwu twarzowego
- zaburzenia oddychania
Co zabrać ze sobą do szpitala?
Przede wszystkim niezbędne dokumenty, czyli wyniki badań krwi, USG, zdjęcia RTG oraz aktualne modele diagnostyczne. Poza tym należy wziąć podstawowe rzeczy, tzn. piżamę, dres, klapki, szlafrok, ręcznik, przybory higieniczne. Warto również wziąć ze sobą słomkę lub małą strzykawkę. Będą one niezbędne do przyjmowania pokarmu (oczywiście w płynnej postaci). Trzeba mieć ze sobą wodę morską w sprayu, by móc zakraplać nos po operacji. Dla własnego komfortu możesz zabrać ulubioną książkę lub laptopa.
Progenia, czyli najczęstsza przyczyna operacji
Progenia to wada kostna zgryzu, którą charakteryzuje zbyt długa żuchwa. Jej skutkiem jest tzw. przodozgryz, który czasem skutkuje niedorozwojem górnej szczęki. Utrudnia to prawidłowe żucie, a czasem nawet oddychanie. W przypadku progenii, najlepszym i najbardziej skutecznym sposobem na pozbycie się wady oraz poprawę estetyki twarzy jest operacja dwuszczękowa.
Przebieg zabiegu operacyjnego
Przed operacją czeka Cię wiele konsultacji, zarówno z chirurgiem, który będzie wykonywał zabieg, jak i z ortodontą. Podczas konsultacji zostanie ustalony plan leczenia. Zostaniesz również poinformowany o przebiegu operacji i czasie rekonwalescencji. Zabieg chirurgiczny trwa od 2 do 5 godzin i wykonywany jest w znieczuleniu ogólnym oraz miejscowym. Podczas operacji szczęki, pacjent ma założony aparat stały zarówno na górny, jak i dolny łuk zębowy.
Przygotowanie do operacji ortognatycznej
Przygotowanie do zabiegu jest bardzo czasochłonne. Wymaga przeprowadzenia szczegółowego wywiadu z pacjentem, a następnie leczenia chirurgiczno-ortodontycznego. W czasie leczenia zostają uwidocznione wady, przez co profil twarzy może zostać chwilowo pogorszony. Dopiero wtedy kwalifikuje się pacjenta do operacji. Jeśli zostanie uzyskane odpowiednie ustawienie zębów, wykonuje się zdjęcie pantomograficzne (tzw. panorama) oraz cefalometryczne (tzw. boczne), a także model roboczy.
Szczęka
Lekarz przecina błonę śluzową, by odsunąć kość i odłamać ją od kości twarzoczaszki. Następnie odłamana część wraz z zębami zostaje ułożona w odpowiednim miejscu i przymocowana za pomocą śrub kostnych i płytek tytanowych. Na błonę śluzową zakładane są szwy, które ściąga się po 7-14 dniach. Przed zabiegiem pacjent musi oddać krew w centrum krwiodawstwa, by w razie czego można było ją przetoczyć podczas operacji.
Żuchwa
Podobnie jak w przypadku szczęki, na początku lekarz przecina błonę śluzową, odsuwa kość, przecina i lokuje w zaplanowanej przed zabiegiem, prawidłowej pozycji. W zależności od potrzeb, odłamy kostne są skracane lub wysuwane. Po umieszczeniu w odpowiedniej pozycji zakładane są śruby kostne oraz tytanowe mini-płytki. Na błonę śluzową zakładane są szwy.
Rekonwalescencja
Okres rekonwalescencji wynosi od 1 do 3 miesięcy. W tym czasie pacjent nie powinien wracać do pracy, choć oczywiście zależy to od tego, czym się zajmuje. Po zabiegu przez 4 tygodnie pacjent musi nosić wyciąg międzyszczękowy. Utrudnia on otwieranie ust, dlatego przez minimum miesiąc zalecana jest dieta płynna. Po tym czasie są również usuwane śruby. Pacjent zobowiązany jest chodzić na cotygodniowe konsultacje. Warto zaznaczyć, że leczenie nie kończy się na operacji. Po zabiegu pacjent musi kontynuować leczenie u ortodonty.
Chirurgia ortognatyczna – czego spodziewać się po operacji?
- zakaz dmuchania nosa, konieczność stosowania kropli
- obrzęki i siniaki
- utrudnione jedzenie, spowodowane szyną
- utrudnione mycie zębów, kąpiele, golenie
- złe samopoczucie, utrudnione oddychanie
- utrudniona komunikacja
- zaburzenia czucia (powrót dopiero po 6-12 miesiącach)
Operacja ortognatyczna – podsumowanie
Operacja ortognatyczna to zabieg, który pozwala usprawnić podstawowe funkcjonowanie twarzy. Można go dokonać również w celach estetycznych, by wyrównać żuchwę i/lub szczękę. Sama operacja jest bezpieczna jednak ryzyko wystąpienia komplikacji jest dosyć duże. Okres rekonwalescencji może trwać nawet rok, a najtrudniejszy jest pierwszy miesiąc, podczas którego utrudnione jest jedzenie, mówienie, a nawet oddychanie. Jednak operacja nie jest ostatnim etapem leczenia. Jeśli operacja ortognatyczna zakończy się sukcesem, pacjenta czeka kontynuacja leczenia ortodontycznego.
Może Cię także zainteresować:
- Gingiwektomia – plastyka dziąseł. Leczenie uśmiechu dziąsłowego
- Zakładanie licówek – wszystko, co powinieneś wiedzieć!
- Czym jest okluzja i kiedy trzeba ją leczyć stomatologiczne?
- Licówki kompozytowe a porcelanowe – poznaj 2 popularne rodzaje wypełnień
- Bonding zębów – sposób na estetyczny oraz piękny uśmiech
- Stripping zębów – co to za zabieg i kiedy się go wykonuje?
- Licówki a korony – czy nazwy te oznaczają to samo?
